przeraźliwie — przeraźliwieej 1. «budząc przerażenie, lęk, grozę; przeszywająco» Przeraźliwie krzyknąć, wrzasnąć. Przeraźliwie błysnęło się, zagrzmiało. Syreny przeraźliwie wyły. Samoloty przeraźliwie huczały. 2. «w dużym stopniu, bardzo; okropnie, strasznie»… … Słownik języka polskiego
wyć — ndk Xa, wyję, wyjesz, wyj, wył 1. «o niektórych zwierzętach: wydawać głos przeciągły, jednostajny, zawodzący» Wilk wył przeraźliwie. Hieny wyły z głodu. 2. «o ludziach: głośno, przeraźliwie krzyczeć, wrzeszczeć; płakać głośno, żałośnie» Wyć z… … Słownik języka polskiego
oścień — przestarz. Wierzgać przeciw ościeniowi «buntować się daremnie przeciw nieuniknionemu»: „Nie usnę w żaden sposób!” – pomyślał Adaś. Natura jednak, baba przeraźliwie mądra i doświadczona, ujrzawszy krnąbrnego chłopczynę, zarzuciła na jego rozpaloną … Słownik frazeologiczny
chrapać — ndk IX, chrapaćpię, chrapaćpiesz, chrap, chrapaćał chrapnąć dk Va, chrapaćnę, chrapaćniesz, chrapaćnij, chrapaćnął, chrapaćnęła, chrapaćnęli, chrapaćnąwszy 1. «wydawać podczas snu świszczące, charkotliwe dźwięki (zbliżone do brzmienia głosek:… … Słownik języka polskiego
kocisko — n rzad. m odm. jak n II, N. kociskokiem; lm D. kocisków zgr. od kot (zwykle w zn. 1) Wielkie, stare kocisko. Kocisko przeraźliwie miauczało … Słownik języka polskiego
nudno — nudnoniej przysłów. od nudny Bardzo, przeraźliwie nudno. Opowiadać, mówić nudno. Na imieninach było dosyć nudno. ∆ Nudno komuś (jest) «ktoś się nudzi» … Słownik języka polskiego
przejmująco — «w sposób przenikający do głębi; przenikliwie, przeraźliwie, rozdzierająco, wzruszająco» Było przejmująco zimno. Głos brzmiał przejmująco żałośnie. Prosić o coś przejmująco. Syrena wyła przejmująco … Słownik języka polskiego
ryczeć — ndk VIIb, ryczećczę, ryczećczysz, rycz, ryczećczał, ryczećczeli ryknąć dk Va, ryczećnę, ryczećniesz, ryczećnij, ryczećnął, ryczećnęła, ryczećnęli, ryczećnąwszy 1. «o niektórych dzikich zwierzętach, np. jeleniu, lwie, niedźwiedziu i o bydle… … Słownik języka polskiego
świstać — ndk IX, świszczę, świszczesz, świszcz, świstaćał, świstaćany a. I, świstaćam, świstaćasz, świstaćają, świstaćaj świsnąć dk Va, świstaćnę, świśniesz, świśnij, świstaćnął, świstaćnęła, świstaćnęli, świśnięty, świstaćnąwszy 1. «wydawać świst»… … Słownik języka polskiego
wniebogłosy — pot. «bardzo głośno, przeraźliwie» Krzyczeć, lamentować, wydzierać się wniebogłosy … Słownik języka polskiego
